Η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο, με το χειρότερο να συμπαρασύρει το κακό σε αδιανόητα βάθη «οργανωμένου» ανορθολογισμού.

Η χειρότερη κυρίαρχη εκδοχή του Διαφωτισμού δε θα μπορούσε να είναι άλλη στην εποχή μας από τον μετα-φασισμό του Τραμπ και των «ομολόγων» του, που φαίνεται να αναδιατάσσουν την παγκόσμια τάξη με όρους Ύβρεως, ανάλογους ιστορικά με εκείνους του φασισμού του μεσοπολέμου. Αφήνοντας ανοιχτή την υπόθεση της Νέμεσης που πάντα ακολουθεί…

Η χειρότερη εκδοχή της πραγματικότητας των Παλαιστινίων στη Γάζα και την Δυτική Όχθη δε θα μπορούσε παρά να είναι αυτή ανάμεσα στην κόλαση που βιώνουν εδώ και μήνες και στις απειλές για μια νέα χειρότερη κόλαση. Μοιάζει με την χειρότερη εκδοχή της πραγματικότητας στην οποία βρίσκονται όσοι άνθρωποι βιώνουν την εμπόλεμη συνθήκη στην Ουκρανία. Αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να ηττηθούν οι κυρίαρχοι από τις ίδιες τους τις αντιφάσεις.

Η χειρότερη εκδοχή της κεντρικής πολιτικής σκηνής στα ημέτερα δε θα μπορούσε να είναι άλλη από μια ευθέως ανάλογη καρικατούρα των κυρίαρχων αντιλήψεων σε επίπεδο παγκόσμιας κυριαρχίας. Αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να διεμβολιστεί από τα “πλήθη” των Τεμπών ανά την επικράτεια καταρρέοντας μέσα στα ίδια της τα αλαζονικά λάθη και υπό το βάρος της ανυπόφορης παρακμής της.

Η χειρότερη εκδοχή της καθημερινότητας είναι εδώ με τις κοινωνικές ανισότητες να διευρύνονται και την κυρίαρχη τάξη να θωρακίζεται μέσα στην συρρίκνωσή της, όπως αυτή διαμορφώνεται από τη συγκεντροποίηση του πλούτου, με τον κοινωνικό αποκλεισμό να διαστέλλεται χωνεύοντας όλο και περισσότερους «καταραμένους» των υποτελών τάξεων και των περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων, με τη δυστυχία και την ανασφάλεια, το φόβο και το άγχος να κυριαρχούν σε όλη τη σφαίρα της κοινωνικής εμπειρίας. Αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο μετατροπής της κοινωνικής δυσφορίας σε αυθόρμητη γενικευμένη (αντι)βία.

Μέσα σε αυτή τη συνθήκη το εναντιωματικό κίνημα έχει τα δικά του διακυβεύματα. Να απαντά στην κρατική επιθετικότητα, να αποδομεί τις πολιτικές (κόμματα, “Μ”.Κ.Ο.) και κοινωνικές (καθεστωτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, ΜΜΕ) διαμεσολαβήσεις, να μην υποστέλλει την κριτική σε επίπεδο θέσμισης της καθημερινής ζωής, να μη φοβάται την αυτοκριτική του, να συγκροτεί τα προτάγματά του με ιδεολογικούς και υλικούς όρους πραγμάτωσής τους μέσα στην συγκυρία.

Η συντακτική ομάδα των Φερτών Υλικών, ως εργαστήρι διαρκούς διερεύνησης της σχέσης του δημιουργικού φαντασιακού με το εναντιωματικό κίνημα, απευθύνεται σε όσους και όσες δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στην αστική συγκρότηση των εκφραστικών μέσων και σκοπών. Η κοινωνία του Θεάματος, ως διαδικασία αντικατάστασης όλων των αυθεντικών περιεχομένων στις μορφές ελεύθερης έκφρασης με περιεχόμενα πραγμοποίησης, αλλοτρίωσης και υποταγής με τη διαμεσολάβηση των εικόνων και, στις μέρες μας, με τη συνεπικουρία των επικοινωνιακών εργαλείων του διαδικτύου, κάνει ασκήσεις απόλυτης κυριαρχίας. Οι εμπορευματικές σχέσεις έχουν μετατρέψει κάθε ανθρώπινη συναλλαγή σε μέγεθος ανταλλακτικών αξιών. Η ασφυξία της καθημερινότητας ακρωτηριάζει κάθε απελευθερωτική διέξοδο στα εκφραστικά μέσα.

Σε αυτό το τεύχος, αντιστρέφουμε για μια ακόμη φορά την κοινωνική σχέση των σόσιαλ μήντια μεταφέροντας επιλεγμένα σημεία τους από την άυλη μορφή τους στο χαρτί, διερευνούμε τη σχέση ελεύθερων χώρων, αντικουλτούρας και εναντιωματικού κινήματος, παρουσιάζουμε την αυτοοργανωμένη «Λατέρνα» από την Θεσσαλονίκη , τις καταλήψεις εντός μας από την ομάδα Κα.Σα., την πέτρινη επιφάνεια του λάθους από τη Ν., τις μαντινάδες και τα ριζίτικα του παντοτινού συντρόφου Βαρδή Τσουρή, όπως τα συνέλεξε όντας έγκλειστος στη φυλακή των Χανίων, την ποίηση από την πολίχνη του Ανδρέα Βουτσινά.

Συνεισφέροντας…