“Ο Γιάννης Πετρόπουλος γεννήθηκε από πάμφτωχους γονείς στις 15/12/51 στα Φιλιατρά Μεσσηνίας. Ο πατέρας του Βασίλης καταφεύγει στον αλκοολισμό, που του σκάβει την υγεία, για να σβήσει τελικά λησμονημένος μέσα στην πιο αφόρητη θλίψη. Η μητέρα του εκδηλώνει ψυχασθένεια και κλείνεται στο ψυχιατρείο, χωρίς ποτέ στη ζωή της να δει μια άσπρη μέρα. Ο Γιάννης γίνεται από μικρός μπεκρής, κλέφτης και ναρκομανής. Σ’ ένα ξέσπασμα ενάντια στην ίδια την ύπαρξή του και σε ολοκληρωτική άμυνα, χτυπά μανιασμένα και σκοτώνει τον Μιχαηλίδη, που, εκμεταλλευόμενος την αναπηρία του πατέρα του, νόμισε πως βρήκε ελεύθερο έδαφος για να ικανοποιήσει τις διεστραμμένες σεξουαλικές του ορέξεις. Δικάζεται παράνομα μόνο μία φορά από στρατιωτικό -με πολιτική μορφή- δικαστήριο σε ισόβια δεσμά. Είναι αδύνατο να περιγραφούν από εκεί και πέρα τα μαρτύρια, οι εξευτελισμοί και οι ταπεινώσεις που πέρασε μέσα στα κάτεργα. Σε λίγα χρόνια, αναζητώντας διέξοδο, διαβάζει πολιτικά βιβλία και αρχίζει να διαμορφώνεται διαφορετικά. Μην αντέχοντας άλλο, μαζί με τους συγκρατούμενούς του εξεγείρεται το 1987 ενάντια στο φοβερό κάτεργο της Κέρκυρας. Εκεί επί 11 ολόκληρα χρόνια, από το 1976 έως το 1987, υπέστη πολλά και φοβερά βασανιστήρια. Μετά από την εξέγερση της Κέρκυρας τον βασανίζουν και τον θέτουν σε τρομερή απομόνωση στο κολαστήριο της Πάτρας. Στη συνέχεια τον ξαναπηγαίνουν στην Κέρκυρα, όπου αναγκάζεται να κάνει είκοσι πέντε μέρες απεργία πείνας, και έπειτα τον μεταφέρουν στη φυλακή της Αλικαρνασσού. Η καταστολή και τα μαρτύρια μέσα στα πειθαρχεία, που ακολούθησαν, είναι απερίγραπτα. Τελικά, μεταφέρθηκε ξανά στο «Νταχάου» της Κέρκυρας. Σήμερα έχει αποφυλακιστεί”. Αυτά γράφουν τα οπισθόφυλλα των βιβλίων του. Ο Γιάννης Πετρόπουλος άρχισε να γράφει μετά από παρότρυνση του Γ. Σκανδάλη μέσα στη φυλακή στις αρχές του 1980. Μεταξύ των δύο, ο ένας ισοβίτης, ο άλλος κρατούμενος για συμμετοχή στην οργάνωση Τσιρώνη, υπήρξε μια βαθιά φιλία, μια μεγάλη φιλοσοφική όσμωση -χωρίς τις ακαδημαϊκές φιοριτούρες αλλά με την εμπράγματη αγωνία να επικοινωνηθούν τα ερωτήματα που θέτει η ζωή ή “ο βίος” κατά τον Αριστοτέλη- και ένα αμοιβαίο ουσιαστικό μίσος για τη φυλακή και την εξουσία. Παρατίθενται 3 -από τις 8- χαρακτηριστικές επιστολές του Γ. Πετρόπουλου προσωπικά προς τον εισαγγελέα Κ. Πούλη που ήταν υπεύθυνος πλέον για την υπόθεσή του το 1992. Η αδιάλλακτη επιθετικότητά του προς την εξουσία της φυλακής, που επιβεβαιώθηκε πάνω του με το πιο ειδεχθές της πρόσωπο, αποτυπώνεται με μια αντίστοιχη σκληρότητα αποδεικνύοντας ότι μοναδικός δρόμος προς την ελευθερία ήταν ο αγώνας του. Δύο χρόνια μετά και με απεργία πείνας (την οποία στήριξε και μεγάλο μέρος του α/α χώρου, με σημείο αναφοράς την κατάληψη επί 15 ημέρες της τότε ΑΣΟΕΕ) ο Γιάννης Πετρόπουλος απελευθερώθηκε. Έκτοτε ζει στα Φιλιατρά στη Μεσσηνία σε ένα σπίτι -συνειδητά- χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και γράφει: “Αν αρχίσω να έχω ρεύμα, θα αφοσιωθώ στα παρεπόμενά του που είναι η τηλεόραση και οτιδήποτε άλλο θα μου στερεί την ενασχόλησή μου με αυτό που κάνω. Με συντροφεύει η σκέψη μου και οι αναζητήσεις μου. Αλλωστε, το σκοτάδι δεν το φοβάμαι, για τον συνειδητοποιημένο άνδρα το σκότος αποτελεί σύμμαχό του και σύντροφό του στα αξεδιάλυτα ερωτήματα της ζωής. Αυτά με ενδιαφέρουν να λύσω και αυτά είναι που οι άνθρωποι αποφεύγουν να απαντήσουν και πνίγονται μέσα στην άγνοια και στις ανακατατάξεις του χώρου και του χρόνου”.
προς
ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΕΦΕΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΤΜΗΜΑ ΜΙΚΤΟΥ ΟΡΚΩΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΕΦΕΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
Καταγγελία του αθώου Γιάννη Πετρόπουλου του Βασιλείου φυλακισμένου της Δ.Φ. Κορυδαλλού
εν Κορυδαλλός τη 5/10/92
…Δεν έχω καμία αμφιβολία πως δεν πρόκειται να με βγάλεις από τη φυλακή άμα πρώτα όχι απλά με ξευτιλίσεις αλλά με καταξευτιλίσεις και χωρίς κανένα ίχνος ντροπής δεν φτύσεις στο βαθύτερο της καρδιάς μου σημείο. Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί όλος αυτός ο χυδαίος χλευασμός που το τελευταίο διάστημα μου έκανες; Δεν είναι μόνο ότι μετά από τόσες πλαστές αναβολές για την υπόθεση της Κέρκυρας μου έδωσες το νούμερο 18 για να την αναβάλεις πάλι, δεν ήταν ότι με κράτησες επί τρεις ολόκληρες μέρες σε εκείνο το φοβερό υπόγειο που μέσα στην καρδιά της Αθήνας έχεις φτιάξει, και που δεν αντέχει να ζήσει ούτε μια ώρα το χειρότερο ζώο μέσα σε αυτό το ανήλιαγο, το υγρό, το παγερό, το σκοτεινό, το χωρίς αέρα και φως υπόγειο που με μια σου σκίζει τη καρδιά, αλλά ακόμα και μέσα σε αυτό δεν επέτρεψες να με επισκεφθούν ακόμα και τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα, αυτά που μέσα στην εικοσάχρονη πορεία τόσο μα τόσο πολύ για μένα έχουν πονέσει, κι όμως δεν τους άφησες ούτε να πλησιάσουν σε εκείνο το σιδερόφρακτο κλουβί, έφτασες μάλιστα στο σημείο να τραβήξεις βίαια και την συνήγορο μου, και να την βγάλεις και αυτή έξω από το κακούργικο εκείνο υπόγειο που δυστυχώς για την κοινωνία μας έχει πάρει το θλιβερό όνομα του φιλόσοφου Σωκράτη. Μα δεν έφτασες ως εδώ, αλλά κάθε φορά που με γυρνούσες πίσω στη φυλακή, σε τέλεια φυσική εξάντληση μετά από εκείνο το φοβερό κλείσιμο του κάτεργου του υπόγειου, εσύ όχι απλά με ξεβράκωνες αλλά την τελευταία φορά ήθελες να σκύψω για να ολοκληρώσεις τον καταεξευτελισμό εις βάρος μου… Αυτή είναι λοιπόν η ηθική σου να με πετάς στα υπόγεια σαν το χειρότερο σκυλί και μετά να απαιτείς να σου ανοίξω και τον κώλο μου… και μετά βγαίνεις από πάνω και φωνάζεις πως ο νόμος της έφεσης είναι αντισυνταγματικός… ΟΧΙ εισαγγελέα εφετών ο νόμος της έφεσης δεν είναι αντισυνταγματικός αλλά αντισυνταγματικά είναι η αδικία που μερικά της μόνο τρίμματα παραπάνω σου ανέφερα. Και αντισυνταγματικά είναι η απομόνωση της Πάτρας, τα πειθαρχικά και οι καθηλώσεις της Κέρκυρας και του ψυχιατρείου, ακόμα αντισυνταγματικά είναι τα βασανιστήρια και οι δολοφονίες του κάτεργου της Λάρισας μαζί με όλων των κάτεργων. Όπως επίσης α-ντισυνταγματικοί και παράνομοι είναι όλες οι ταπεινώσεις και οι εξευτελισμοί που έχω υποστεί μέσα εκεί. Και πιο μεγάλος παράνομος είναι ο νόμος που με έχει φυλακίσει, και όχι ο νόμος της έφεσης, αλλά οι νόμοι που εγκαθιδρύουν την βαρβαρότητα μιας δικτατορικής κοινωνίας, και αυτοί που εξακολουθούν να τους διατηρούν ακέραιους. Και κυρίως αντισυνταγματικό, ανήθικο και βάρβαρο είναι να με ξεβρακώνεις και να μου ανοίγεις τον κώλο. Γιάννης Πετρόπουλος του Βασιλείου
προς
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΕΦΕΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΤΟΥ Μ.Ο.Ε. ΑΘΗΝΩΝ
κ. ΚΩΣΤΑ ΠΟΥΛΗ
καταγγελία του αθώου και παράνομα φυλακισμένου Γιάννη Πετρόπουλου του Βασιλείου εν Κορυδαλλός
Κύριε Εισαγγελέα Τα κατάφερες, μπράβο σου, εύγε σου για το μεγάλο σου έργο να με ρίξεις σε αυτό που με τόσο πείσμα επέμενες πάνω στον Άρειο Πάγο. Πραγματικά πρέπει να αισθάνεσαι και να νιώθεις περήφανος για το έργο σου. Παρόλο που μέσα στα κατάβαθα της ψυχής σου γνωρίζεις καλύτερα από κάθε άλλον πως είναι γεμάτο με το μίσος της αδικίας που τόσο πλούσια έχεις χρησιμοποιήσει σε όλες τις μορφές του εναντίον μου. Κι έτσι χωρίς να έχω προσφύγει στον Άρειο Πάγο, χωρίς να έχω τελειώσει με την έφεση, χωρίς να έχει πάει η υπόθεση μου στους ανώτερους διαδρόμους της «σκέψης» της δικαιοσύνης και ολοκληρωτικά ξένη προς εμένα, εν τούτοις έχει για μένα την πιο μεγάλη και αποτελεσματική σημασία. Πολύ θα ήθελα να ξέρω σε ποια χώρα της γης παίζεται τέτοια κωμωδία πάνω στον άνθρωπο και μάλιστα με τόση τραγική δραματικότητα! Μόνο σε μια χώρα που η εκδίκηση, το μίσος και ο φθόνος πάνω στον άνθρωπο έχουν πάρει την πιο ολοκληρωτική τους μορφή θα μπορούσε να συντελεστεί μια τόσο μεγάλη αδικία με τόσο μάλιστα ήσυχη και αναπαυμένη καρδιά. Εκείνο που έχω ακόμα να σου πω εκπρόσωπε της αδικίας και της τυραννίας, που κάθε φορά με αποκαλείς δολοφόνο για να ελευθερώνεις τους πραγματικούς εγκληματίες τύπου Νάσιουτζικ και δολοφόνους εκατοντάδων άλλων τέτοιων τύπων. Είναι πως αιώνες τώρα βογκάνε τα εκτελεσμένα κορμιά με μια μόνο πρωτόδικη του θανάτου ή της ισόβιας ποινής και πως εσύ σαν δημόσιος κατηγορίας (όχι μόνο ενάντια στην αθλιότητα που είσαι δημιουργός της) έπρεπε πρώτος να καταγγείλεις στην κοινωνία την μεγάλη αυτή ανομία που έχει γίνει και μάλιστα στο όνομα της ίδιας της δικαιοσύνης σου. Και που θα μείνει μέσα στην ιστορία σαν το μεγαλύτερο της στίγμα. Γιατί πάντα θα τρίζουν των νεκρών από τα άδικα βόλια μιας πρωτόδικης μόνο ποινής, άμα δεν βγει ένας άντρας να μιλήσει για την αδικία που τους έχει γίνει και που χωρίς τσίπα και ντροπή, τώρα φανερά πλέον και μπροστά στα μάτια μιας ολόκληρης κοινωνίας γίνεται. Εν πάση περίπτωση αφού έφτασες το θέμα στον Άρειο Πάγο, έπρεπε τουλάχιστον να καλέσεις και όλους όσους πασχίζουν για την ελευθερία τους για να υποστηρίξουν την έφεση τους και νομικά. Και όχι για άλλη μια φορά κάλεσες τα αισχρά υποκείμενα που τόσο τα έχεις χαϊδέψει μέσα στην φυλακή Αγγελόπουλο και τον άρρωστο Κοεμτζή με αποκρουστικά εγκλήματα για να δολοφονήσεις πάλι πίσω από αυτά τα μολύσματα εμένα που είμαι ο κεντρικός σου στόχος. Εξ άλλου μέσα στην ζωή μου πολλές φορές έχω δει να επαναλαμβάνονται τέτοια παιχνίδια φάρσες ενάντια στους ανθρώπους που διεκδικούν μέσα στο άπειρο ψέμα ένα τρίμμα αλήθειας. Επίσης πολύ θα ήθελα να μάθω εγώ ο εγκληματίας και ο μεγάλος κακοποιός από το στόμα της ηθικής αδέκαστης δικαιοσύνης! Που τόσες φορές μου έχει ανοίξει μέσα στα ιδιαίτερα δωμάτια τον κώλο, και να μου ειπή λίγες λέξεις για το νόμο της εικοσαετίας που έχει ψηφίσει για τους ισοβίτες, αν δηλαδή πονή ίδια αυτούς που έχουν περάσει μια και δύο και τρεις και τέσσερες πολλές φορές δικαστήριο, και μάλιστα σε δημοκρατική περίοδο με εκείνους που έχουν περάση μόνο μια φορά από στρατιωτικό δικτατορικό και αρχιφασιστικό δικαστήριο, και μάλιστα τα μεγάλα φόρτε της δικτατορίας το 1973 τότε δηλαδή που έβγαζαν τα τανκς στους δρόμους και θέριζαν τους ανθρώπους σαν να ήταν σάπια κλώνια… Αλλά επειδή γνωρίζω από προηγούμενες καταγγελίες πως και αυτή θα την πνίξεις σαν σίχαμα και με αποστροφή. Γιατί όπως και οι άλλες έχει μέσα της την αλήθεια την οποία τόσο ω μα τόσο βαθιά μισείς και αποστρέφεσαι, για αυτό και δεν περιμένω απάντηση. Εκτός φυσικά της βίαιης καταστολής μου… Απλά και μόνο γιατί δεν μπορείς, και γιατί δεν έχεις την δύναμη να απαντήσεις. Γιατί είσαι δυνατός μόνο να με ξεβρακώνεις και να με βιάζεις μέσα στα σκοτάδια των ιδιαίτερων δωματίων που με την έγκριση σου τόσο παράνομα κατασκεύασαν, αλλά πολύ μικρός και πολύ αδύνατος για να πάρεις το μέρος της αλήθειας. Γιατί αυτή είναι φωτιά που καίει με τεράστιες φλόγες, και που μόνο οι άνδρες με τα μεγάλα στήθη μπορούν να αγγίξουν και να την κρατήσουν στο χέρι τους. Γιάννης Πετρόπουλος του Βασιλείου
προς
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΕΦΕΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΤΜΗΜΑ ΜΙΚΤΟΥ ΟΡΚΩΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
ΔΙΑ
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ κ. ΚΩΣΤΑ ΠΟΥΛΗ
Υπόμνημα του αθώου Γιάννη Πετρόπουλου του Βασιλείου φυλακισμένου της Δ.Φ. Κορυδαλλού Εν Κορυδαλλός τη:
…Μόνο ένας εκδικητής εισαγγελέας θα έφτανε στο ανώτατο αυτό όριο της ανομίας να μην δίνει μετά από 20 χρόνια τυραννίας μέσα στα κάτεργα ημερομηνία. Μόνο ένας εισαγγελέας που υπηρετή τους νόμους της καταστολής θα έφτανε στο ανώτατο όριο της παρανομίας να μη μου δίνει το πιο απλό, μα και αυτό που όχι απλά δικαιούμαι, μα καταδικαιούμαι την ημερομηνία για να δικαστώ. Ο! Τη τεράστια τη παράλογη ανομία. Εσείς δεν είστε λειτουργός της δικαιοσύνης αλλά εχθρός της, όταν παροτρύνετε τον Άρειο Πάγο να πάρει παράνομη απόφαση, όταν έπρεπε σαν άνδρας να βγαίνατε και να αποκαλύπτατε την παρανομία. Μια και καλά γνωρίζετε πως ποτέ δεν μπορεί να πάρει απόφαση ο Άρειος Πάγος άμα πρώτα δεν κρατά στα χέρια του την απόφαση του δικαστή. Κι εσύ τέτοια απόφαση δεν έχεις. Αντίθετα προσπαθώ για να στη δώσω και εσύ εντελώς άνομα δεν θέλεις, γιατί; Όταν καλά γνωρίζετε πως άμα κάνει το τραγικό λάθος ο Άρειος Πάγος και πάρει απόφαση χωρίς πρώτα να έχει στα χέρια του των δικαστών την ετυμηγορία θα τιναχθεί από το ύψος του στο βαθύτερο σκοτάδι, και μέσα σε μια στιγμή από φάρος θα μετατραπεί σε ένα σπασμένο και εγκαταλημένο στην άκρη του δρόμου φανάρι. Για αυτό είστε υποχρεωμένος από τον νόμο να μου ορίσετε ημερομηνία για το συντομότερο χρονικό διάστημα. Διαφορετικά είστε παραβάτης και εχθρός της κοινωνίας αυτής. Γιατί εμποδίζετε την δικαιοσύνη να φέρει σε πέρας την αποστολή της, που είναι η αποκάλυψη έστω και μετά τόσα χρόνια της αλήθειας. Μια αλήθεια που την πνίγατε κάτω από την πιο άγρια καταστολή. Και που από υλική βία που μέχρι χτες χρησιμοποιούσατε τώρα αλλάξατε και χρησιμοποιείτε πνευματική βία, η οποία είναι πιο ύπουλη και για αυτό πιο χειρότερη, και γιατί αντί να απολογείστε για όλη την εικοσάχρονη αδικία που μου έχετε κάνει, βγαίνετε από πάνω και διαμαρτύρεστε κιόλας, παίρνοντας μάλιστα σαν ασπίδα το δίκιο εσείς που τόσο αδίστακτα κάθε στιγμή το τσαλαπατάτε.
Γιάννης Πετρόπουλος του Βασιλείου
Υ.Γ. «Αν είναι αντισυνταγματικιά ή όχι η έφεση το μόνο αρμόδιο για να κρίνει είναι το δικαστήριο που εσύ οφείλεις να με στείλεις για να την ακούσω την απόφαση αυτή. Είναι υποχρεωμένο το δικαστήριο να μου την ανακοινώσει. Από οποιονδήποτε άλλον και να εκφωνηθεί η απόφαση αυτή χωρίς την παρουσία μου δεν θα έχει καμία μα καμία απολύτως ισχύ, θα είναι όχι μόνο άνομη και χωρίς καμία βάση αλλά κυρίως θα είναι ανήθικη και εγκληματική. Για αυτό το λόγο είστε υποχρεωμένος να με στείλετε για να ακούσω εκεί στην έδρα του δικαστηρίου την απόφαση του όποια τελικά κι αν είναι. Και μετά έχει το Λόγο ο Άρειος Πάγος. Μα μόνο σαν επικυρωτής ή όχι της απόφασης αυτής. Και για τίποτα μα τίποτα απολύτως άλλο. Μα και για να το κάνει αυτό είναι υποχρεωμένος πρώτα από όλα να έχει την απόφαση την τελική του δικαστηρίου απόφαση και ποτέ άλλοτε».
